والدین و کنکور

مساله کنکور در خانوادههای مختلف واکنشهای متفاوتی را به وجو میآورد.بعضی از والدین بیتفاوتند و خیلی کاری به فرزندشان ندارند بعضیها

اوضاع وشرایط راتسهیل نموده وامکانات لازم را فراهم میآورند.تعدادی ازوالدین هم حساسیت زیادی به موضوع نشان میدهند و سعی میکنند این

حساسیت را در فرزندشان نیز تقویت مایند.والدینی هم هستند که به دلیل عدم رضایت از نوع فعالیت و تلاش فرزندشان برای کنکور،از

اهرمهای فشار استفاده میکنند. اما مناسبترین روش و بهترین راهکارها برای این مساله کدام است؟

-1 واقع گرایی

منظوراز واقعگرایی درمورد والدین است که اولا آنها توقعات خود را درخصوص احتمال موفقیت فرزندشان در کنکور بر اساس عوامل منطقی

تنظیم کنید.مثلا از دانشآموزی که درسالهای قبل پیش نیاز لازم را کسب نکرده و ضعف پایهای دارد نباید توقع قبولی در یک رشتهی بالا داشت.یا

دانشآموزان را که به هر دلیل از جمله تمایل برای ورود به بازارکامل،انگیزهی چندانی برای کنکور ندارد نمیتوان با اجبار به کنکور علاقمند

ساخت.ثانیا رفتار والدین نیز باید از منطقی تبعیت کند.

دیده میشود که گاه حساسیت و تب وتاب بعضی از والدین بیشتر ازفرزند کنکوریشان است.باید مراقب باشید که به هیچ وجه نقشها جا به جا

نشود.اگر کنکور را کار فرزندتان میدانید تقلا و حساسیت بیش از حد شما انگیزههای او را کاهش خواهد داد.

-2 تقویت انگیزههای درونی

اگر میخواهید همراه خوبی باشید به تلاشهای مثبت فرزندتان بیش از نکات منفی توجه داشته باشید و به اصطلاح انگیزههای درونی او را

تقویت نمایید. با این کار حس مسؤلیت پذیری او را نیز افزایش خواهید داد. این عرف بعضی از والدین است،تا زمانی که فرزندشان کار خودش را

میکندکاری به کار او ندارند چون تصور میکنند وظیفهاش را انجام میدهد.اما به محض این که کوچکترین نشانهی تنبلی وکمکاری را مشاهده

کردند بلافاصله عکسالعمل تندی نشان میدهند.اتفاقا قضیه باید برعکس باشد.باید برای زمانی که وظیفهاش را انجام میدهد به او توجه کنید

ونشان دهید که متوجه تلاش او هستید.از طرف دیگر فرزند شما ممکن است اشتباه کند،گاهی امکان دارد به استراحت نیاز داشته باشد وزمانی هم

انگیزهاش را از دست بدهد،اینجا هم شما به جای واکنش تند،باید کمی مدارا وتحمل را پیشه سازید و باز دنبال رفتارهای مثبت او باشید نه

نشانه های منفی.

-3 اجتناب ی اگر حق با شاز تنش

حتماست تا حد امکان از ایجاد تنش،درگیری،وجروبحث به خاطر مسائل ریز و درشت اجتناب نمایید. ما عادت داریم وقتی مشکل

شروع شد میخواهیم مشکل را همان جاحل کنیم،چیزی که معمولا امکان ندارد مگردر صورت استفاده از روشهای غیر از گفتگو!

باید یاد بگیرید که دعوا هم زمانهای خاص خود را دارد.بله! باور کنید میتوان زمانهایی را هم برای دعوا تعیین کرد. یک مشکل درفضای

آرام،منطقی ومسالمتآمیز بهتر حل میشود تا درمحیطی پر از اضطراب و استرس. یقین داشته باشید در یک فضای غیر منطقی و هیجانی،هیچ

مشکلی به شکل منطقی حل نخواهد شد.

و یک نکتهی فوقالعاده مهم دیگر،فرزند شما به خاطر شرایطی که در آن قرار دارد و فشاری که به او وارد میشود گاهی ممکن است رفتارهای

تنش را از خود نشان دهد.بهانهگیری، نقزدن، رفتارتند و غیرمؤدبانه، بیقراری، سرجر و بحث رابازکردن، توقعات نامعقول و… ازجمله موارد

رفتارهای تنشزا هستند.

-4 میانه روی

از قدیم گفتهاند اعتدال درهمه چیز خوب است،حتی در کنکور! درخانوادههای زیادی دیده میشود که به خاطر کنکور فرزندشان.شرایط

اضطراری و وضعیت فوقالعادهای اعلام میشود.هرنوع رفت و آمد خانوادگی ممنوع میگردد.بعضی از والدینحتی دیدوبازدیدعیدراهم قطع

میکنند.بعضیها حتیتلویزیون راهمکاملا جمع میکنند.اینکه چنین رفتارهایی تا چه حد ضرورت داردجواب قاطعی نداردچراکه شرایط خانوادهها

فرق میکند.اما بازهم تکرار میکنیم:اعتدال در همه چیز خوب است.

-5 عدم مقایسه

یکی از لطمات سنگین خانوادهها برروی فرزندان،مقایسهی آنها با دیگران است.بسیار پیش آمده که درجلساتمشاوره دانشآموزان کنکوری از

وجود چنین جوّی در محیط خانواده به شدت ابراز نارضایتی کردهاند.مقایسه با دوستان افراد فامیل،فرزندان آشنایانی که قبول شدهاند،اگر چه با

هدف ایجاد انگیزه صورت میگیرد،ولی عملا نتیجهای عکس به بار میآورد وگاه حتی باعث تنفر وبیزاری دانشآموزان نه تنها ازکنکور،بلکه هر

موضوع مرتبط باآن میشود.مقایسه روش خوبی برای ایجادانگیزه نیست ویاحداقل تنهاروش ممکن نیست.به جای آن تقویت انگیزههای درونی

راتوصیه میکنیم.